OLIVIER, OLIVIER
   (1991)

Scenariusz: Agnieszka Holland
Zdjęcia: Bernard Zitzermann
Muzyka: Zbigniew Preisner

Wykonawcy:
Francois Cluzet (Serge),
Brigitte Rouan (Elizabeth),
Jean Francois Stevenin (Druot),
Gregoire Colin (Olivier),
Marina Golovine (Nadine),
Frederic Quiring (Marcel),
Faye Gatteau (mała Nadine),
Emmanuel Morozoff (mały Olivier)
i inni;

Produkcja: Oliane Productions, Francja. 100'

Olivier jest oczkiem w głowie swojej matki i choć ma dziewięć lat, doskonale czuje się w roli rozpieszczanego maleństwa. Pewnego dnia Olivier wyjeżdża rowerem by zawieźć obiad chorej babci i znika bez śladu. Rodzina rozpada się pod wpływem wzajemnych oskarżeń o jego zaginięcie. Po sześciu latach piętnastoletni paryski włóczęga zostaje rozpoznany jako zaginione dziecko. Nie rozwiewa złudzeń; powoli próbuje wejść w rolę zaginionego, podporządkowując sobie jednocześnie zapatrzoną w niego matkę. Przypadek sprawia, że zaczyna domyślać się prawdy. Aby ją ujawnić, sam musi jednak przyznać się do oszustwa. Opowiedziana historia oparta jest na wydarzeniach autentycznych, w filmie nie chodzi jednak o rekonstrukcję, a o zobrazowanie tezy, iż świat jest tak naprawdę tylko tym, co w nim chcemy widzieć. Świat ukazany w "Olivier, Olivier" przesiąknięty jest magią, tak bowiem postrzegają go zamieszkujące go postaci. Bohaterowie prowadzą różne gry z innymi i z samymi sobą; nie zawsze dochodzi pomiędzy nimi do porozumienia, bo reguły, według których grają, są różne. Pewne rzeczy na zawsze muszą pozostać w cieniu - w takim samym stopniu dotyczy to faktów, jak uczuć.